"Kapelusz"

Kapelusz... trochę inny niż wszystkie

Bez regularności i szyku

Nie trendy

Wygląda jak z dziurą

Ale kolorowy... 

I czeka

Czeka aż ściągniesz ten doskonały

Ten pasujący

Zadający szyku

Ten doskonały

Uszyty przez kogoś

Może dla tysiąca innych...

Zdejmij go i puść

Niech frunie

Niech leci tam, gdzie ma dolecieć

Ktoś inny na niego czeka...

Załóż tego cudaka

Cudak jest dziwny

Cudak jest nieokreślony i nienazwany

Uszyty jest dla Ciebie

Tylko dla Ciebie

Cudak uszyty na miarę

Dla Ciebie i od Ciebie

Nikomu nie będzie pasował

Tylko Tobie

Tylko Ty będziesz w nim rozkwitać

Każdy inny będzie czuł się w nim jak błazen

Włóż ten kapelusz

Czeka smutny, że go nie chcesz

Że szukasz w nim sensu i bezpieczeństwa

Chcesz mieć gwarancję, zanim go założysz

Że zajdziesz w nim tam, gdzie myślisz, że chcesz dojść

A on jest przecież inny

Nie poddaje się zimnym kalkulacjom i analizom

Nie martwi się, czy zapewnisz mu wszystko, żeby piękniał i rozkwitał

Chce tylko, żebyś go założyła

Nie wstydziła się, że go masz

Nie bała się, że ktoś nazwie Cię wariatką

Chce żebyś go nosiła z radością

Wie, że nic nie będzie tak pasowało do Ciebie jak właśnie on

Jak Cudak do Cudaka.

Z dedykacją dla wszystkich innych, tzw. stukniętych, odmieńców, popaprańców, niezrozumianych itd., itp.... kto zna, ten wie 🙂 ❤

"Wewnętrzne Krajobrazy"

Wypisz obrazami 

Swoje wewnętrzne krajobrazy

Otul je muzyką

Niech cudowne dźwięki popłyną

Niech się przenikają

I nawzajem zachwycają

To Twoja Wewnętrzna Kraina

Pełna cudów i tajemnic

Wyobrażeń, marzeń

I ukrytych ścieżek

Jesteś Twórcą i Odkrywcą

Tym co zgubił i odnalazł

Swój Krajobraz Wewnętrzny

Wiesz już, że on nie jest stały

Jest zmienny

Za każdym razem inny

Smutny, radosny, tańczący...

Chłodny, ciepły

Czuły, kochający

Innym razem melancholijny

I jakby oczekujący

Jest płynący

Falujący, albo rozgwieżdżony

Rozbrzmiewający cudną melodią

Taką inną, jakby kiedyś juz słyszaną

To miejsce, które w pełni wyraża Ciebie

Gdzie Światło przeplata się z Cieniem

Tańcząc swój namiętny taniec

Tworzy Sztukę - Samopoznanie.

"Pajęczarze"

Pajęczarze - cudownie dobrani "Szmaciarze"

Pięknie poszarpani

Z różnych historii utkani

Każde ze swoją nitką w ręce

Tkają swoje O!Powieści

Których tylko oni rozumieją treści

Któregoś razu nitki im się splątały

I w końcu się spotkali

Teraz tkają razem

"Szmaciarze" poszarpani

W dziurach obeznani

Wiedzą jak tkać, żeby Dziełem było

Żeby Mocne było

Żeby wzmacniało i karmiło

Żeby serca cieszyło

Żeby zbliżało, nie oddalało

Ale żeby na uwięzi nie trzymało

I tak to się Dwoje Dziwaków spotkało...

A że rozumie jedno drugie jak nikt inny na świecie

To tka im się w lekkości, miłości i pięknie :)

Wewnętrzne Obrazy - Przy Śpiewie Gardłowym

 Ta dolina, którą widzisz jest w Tobie

Ten widok, którym się zachwycasz jest w Tobie

Ten dźwięk, który słyszysz jest w Tobie

Ta tęsknota, którą czujesz to za czymś co znasz

Ty to znasz, wiesz co to jest

Byłaś tam kiedyś

To jest Twoje

Boisz się świętości, ale świętość którą ci wkodowano, w istocie nią nie jest

A to co wpisano jako grzeszne, brudne jest Twoją naturą

Naturalne i święte, ale w zatrzymaniu

Ocenione i zepchnięte

Nabrzmiewa, zaciska

I uderza w Ciebie

Ta niewykorzystana w trzewiach MOC

Jest czymś tak silnym

Czymś co daje życie, ale nieużyte może zniszczyć

Wykorzystane w konkretnym celu pomaga urzeczywistnić

Zatrzymane, blokowane niszczy

Uwolnij i pozwól sobie z tym płynąć.

Wewnętrzna Świątynia

 Wejdź do swojej Świątyni tanecznym krokiem

Pokłoń się SOBIE w sobie

Uczcij SIEBIE

Swoje WNĘTRZE

Poczuj jego ciepło, spokój i bezpieczeństwo

Przyjrzyj się temu BOGACTWU

Które tam ukryte dla świata zewnętrznego 

Zrozumiesz, że nie jesteś przypadkiem

Że nie jesteś zbyteczna

Nie jesteś dodatkiem

Nie jesteś na dokładkę

Nie jesteś zastępstwem

Nie jesteś "zamiast"

Nie jesteś do przygarnięcia i odepchnięcia

Zobacz i poczuj jak bardzo Cię to zaskoczyło

Jak bardzo zadziwiło

Jak wielkim jest to CUDEM dla Ciebie

Jak odkrywcze jest to co poczułaś

Rozgość się w tym co znalazłaś

Tego Ci nikt nie zabierze

To Ty decydujesz, czy chcesz się tym podzielić

To Ty decydujesz kogo chcesz tutaj wpuścić

To Ty zamykasz lub otwierasz wrota

Usiądź w tej Świątyni i po prostu bądź

Oddychaj, Czuj, Wibruj, Śpiewaj własną melodię

Zatańcz swój wewnętrzny taniec

Zniknij, rozpłyń się w SOBIE...

CISZA, MIĘKKOŚĆ, POŁĄCZENIE <3

"Wolność i Miłość"

Wolność jest przestrzenią w której miłość może się rozwijać
A miłość jest tłem dla wolności
Wolność jest z miłości
A miłość pozwala się wolnosci karmić

Wolność obejmuje miłość
Miłość nie jest wrogiem wolności
A wolność nie wyklucza miłości
Jak to zrozumieć to żyją w pełnej symbiozie

Tańczą, przenikają się
Oplatają się nawzajem
Miłość w wolności
Wolność w miłości

Oddalają się, by znowu zamknąć się w objęciach
Cudowny taniec
Bez początku i końca
Nikt już nie wie, gdzie miłość a gdzie wolność
Nieważne, taniec i tyle
I aż tyle <3

"Mgła"

Smutek, lęk, beznadzieja...
Przychodzi po cichu
Skrada się jak złodziej
Kradnie coraz więcej
Radości, spokoju... życia

W końcu jest jak ta mgła
Otulający, wilgotny
Przytłaczający
Jest wszędzie i we wszystkim

Nic innego nie widać
Jakby nic innego nie istniało
Jakby był tylko ten strach
I ta beznadzieja
I niemoc
Uczucie niemocy
Jakby skończył się świat

Nie ma nic
Tylko ta obklejająca mgła
Ten niewidok
Powidok czegoś co dawno się skończyło
Ale wciąż się odbija, wyświetla
Już nawet niewiadomo co to było...

Siedzi i kłuje
Od środka truje, wyniszcza
Zadajesz pytania
Nic nie przychodzi
Jakby mgła kradła odpowiedzi

Jeszcze tylko ptaki widać jak przelatują
I patrząc wiesz, że jednak jeszcze coś istnieje
Że jednak jest cos wolnego
Że wolność nie jest ułudą

Ale to wolność nie twoja
Choć patrzysz i wiesz, że ona jest
I tym mocniej czujesz przywalający ciężar mgły
Chcesz się wyzwolić, ale każdy ruch powoduje, że przylega jeszcze mocniej

W końcu oddychasz tą mgłą
Oddychasz...
Czujesz ją
Ale oddychasz

To możesz
To jeszcze możesz
Nie możesz przestać oddychać
Nawet gdybyś chciał

Oddychaj
Może z którymś oddechem przyjdzie to co rozgoni tę mgłę...?
A może z którymś wydechem uwolni się to co z ciemności tworzy film?

Film o mgle
Film o niemocy
Beznadziei...
Zamknięciu na klucz.

"Ja jestem muzyką"

Ja jestem muzyką

Ja Miłość jestem muzyką

Jestem Twoją muzyką

Przyszłaś mnie słuchać

Przyszłaś mnie tańczyć

Poddaj się tej muzyce

Wiruj w tańcu Miłości

Zapomnij się w nim

Zapomnij się w tej Miłości

Zatrać się w Niej

Rozpłyń się w Niej

Skasuj wszystko co wiesz

Poddaj się temu co czujesz

Idź za tym

Spotkasz się ze mną tam

Tam, gdzie rozpadnie się Twój wyimaginowany świat

Twoje wyobrażenie miłości

Tam, gdzie staniesz w swojej nagości

Tam będę Ja.

List do Taty - zrozumienia ciąg dalszy

Zdrowie Tato!

Dzisiaj świadomie nalewam do kieliszka

Z pietyzmem po niego sięgam

I uroczyście wlewam w siebie imbirówkę

Dostałam ją, wiesz? Jakby ktoś wiedział, że mi się przyda...

Czuję jak rozlewa się w moich ustach, gardle...

Czuję jak rozgrzewa mnie od środka

Kij z upałem, który na zewnątrz! Najwyżej się rozpłynę

Tak... ja - taka dumna z siebie

Córka alkoholika, nie poszłam w Jego ślady...

A przecież Mama mówiła, ze jestem taka jak Ty...

Ale ja udowodniłam, ze to nieprawda

Zwyciężyłam

Ja - wolna od przymusu picia

Ja - nałogowo szukająca miłości u innych

Ja - nałogowo innych ratująca

Ja - nałogowo się zamartwiająca

Ja - nałogowo karmiąca się lękami

Ja - nałogowo odsuwająca od siebie szczęście

Ja - nałogowo cierpiąca

Ja..... no właśnie, nałogowo się oceniająca, perfekcyjna, nie wierząca w siebie

Ja - nie cienia, ale własnego światła się bojąca

Tak więc Tato, teraz już widzę wyraźnie

Oboje mamy za uszami...

Ty swoje, a ja swoje...

Ale to i tak to samo

Tatku, za Ciebie i za mnie i za lepsze czasy

I za tych co myślą, że lepsi, bo nie piją, nie biją i w trzeźwości żyją

Już to widzę

I schodzę z piedestału

Jestem z Ciebie i z Mamy

A wiesz Tatku, ze Mama nałogowo ogląda seriale...?

No tak... wszyscy coś mamy, coś co nas goni a my uciekamy

Tato, nie wybieraj mnie na swojego rodzica

Nie zgadzam się

Nie odpłacę Ci pięknym za nadobne

Już nie.

Już nic nie jesteś mi winien

Ani ja Tobie

Zostawiam sobie te najlepsze skrawki naszej wspólnej drogi

Niewiele ich, ale tym lepiej

Łatwiej mi będzie się na nich skoncentrować

Żyję Tato, wciąż żyję

I jakby ostatnio chce mi się wiecej, chce mi się bardziej i chce mi się piękniej

Wiesz...? 

Odkryłam, że Ty mi pokazałeś, czego mam w życiu nie mieć

Od czego uciekać, gdzie pieprz rośnie

Czego nie wybierać i za czym nie podążać

Czego kobieta nigdy nie powinna sobie robić

Bardzo Ci za to dziękuję.

Wiesz...?

Pamiętam jak nasladowałeś innych, a ja pękałam ze śmiechu

Pamiętasz?

I tak, udawanie innych rozśmiesza

Zapamiętam.

Pamiętam Twoją fascynację geografią i dzikimi zwierzętami

Mam nadzieję, że teraz podróżujesz i spełniasz swoje marzenia

A wiesz...?

Jeszcze Ci muszę powiedzieć coś bardzo ważnego...

Zobaczyłam ostatnio Ciebie w kimś innym...

Tak podobny, oczy Twoje i Babci, Twoje gesty, dłonie Twoje, mimika... 

Pomyślałam, że może widzę Tego Ciebie, Który siedział cicho, ściśnięty lękiem i niewiarą w siebie?

Wiesz...? Ma na imię tak jak Ty.

Pozdrawiam Ciebie w Nim.

Dobrze mi Tato,

Jakoś tak lżej

Oddychać mi się chce

I śpiewać mi się chce

I płakać mi się chce

Nie boję sie tego co czuję

Kocham Cię!

PS. No i popatrz... najpierw zatańczyłam, a potem się rozliczyłam...

Jak zwykle na odwrót  😊💚💚

Miejsca z dzieciństwa, niby inne a wciąż takie same
Niby inne, a wciąż kochane
Jak tam stanąć to wyłania się to co zapomniane
I ciekawe, że wcale nie to dramatyczne
To dramatyczne nagle zostaje oświetlone tym pięknym
Tym co pachnie choinką,
Co grzeje ciepłem pieca po powrocie z sanek
Koi zapachem pomarańczy, cudem gdzieś zdobytych
Zachwyca pięknem drzewa, którego już nie ma
Ptasią radością za oknem
Wszystkim tym co przypomina, że Rodzice to też Dzieci
Tym co sprawia, że pierwszy raz czuje się miłość do podwórkowych plotkarek
I czarownic straszących miotłami

Stoisz w tym miejscu i wszystko płynie, przepływa, wypływa
Patrzysz na prawo i patrzysz na lewo
I obie strony kochasz, ale ta prawa ciągnie najbardziej
Za prawą tęsknisz ogromnie
I wiesz, że już nie wróci
Tam już nie ma tego co było
Jest, ale już nowe, już inne, już tam ktoś inny
I wiesz, że to zostało tylko w Twoim wewnętrznym kuferku
Wiesz, że zawsze możesz tam zajrzeć, popatrzeć i poczuć to co było

Podwórko z dzieciństwa
Miejsce startu kiedyś i dzisiaj
Kiedyś jako Dziecko
Dzisiaj dla Dziecka, które dorosło i z tamtym rozdziałem się żegna
I bardzo nie chce
Chce tam zostać i chce żeby wszystko wróciło
Ale właśnie tam widzi, że tego już nie ma, nie wróci
To nie Tamto ma wrócić, to Ty masz wrócić do Życia

Jeszcze ta droga w stronę mostu
Lewa strona, w dół... taka znajoma
A potem w górę, prawą stroną z powrotem
Niby powrót
Ale do Świata
Do Centrum
Do Siebie
Do swojego Nowego Życia

Odwracam się jeszcze raz
Ale już z pewnością, że nie ma żalu, nienawiści, goryczy
Zostało Dziękuję za Wszystko
Za Rodziców
Za Czas
Za Miejsce
Za Wszystko co Było

I za Wszystko co Będzie